Isang Soneto na tula:
Ang Lipunang Ginto
Ang ginto’y kumikinang sa kamay ng mayaman,
Ngunit ang mahirap ay laging nagdarahop;
Bawat yapak nila’y puno ng kabiguan,
Ang pangarap nila’y tila isang panaginip.
Mga mata’y luhaan sa gutom at hirap,
Ang tahanan nila’y yari sa karton lamang;
Samantalang iba’y nakatira sa palasyo’t lapag,
Ang kanilang buhay ay tila isang larawan.
Ngunit sa dilim ay may bituing nagniningning,
May pusong handang maglingkod nang walang pagod;
Pag-ibig at pagtulong ang siyang alay nila’t ambag,
Upang ang buhay nati’y maging makabuluhan.
Hangga’t may puso tayong handang magmalasakit,
Ang lipunang ginto’y magiging totoo’t ganap!
Ano ang soneto na tula?
Ang soneto ay isang tradisyonal na anyo ng tula na nagmula sa Italya at naging popular sa buong mundo, kabilang ang panitikang Filipino. Kilala ito sa mahigpit na istruktura at malalim na pagpapahayag ng damdamin o ideya.
Mga Katangian ng Soneto:
- 14 na taludtod (linya) – Lahat ng soneto ay may 14 na linya.
- Tugmaan (rhyme scheme) – May tiyak na pattern ng pagtutugma ng mga salita sa huli.
- Sukat (measure) – Karaniwang gumagamit ng 12 pantig bawat taludtod sa tradisyonal na sonetong Filipino.
- Dalawa o apat na stanza – Pwedeng hatiin sa:
b. stanza (4-4-3-3)
- Malalim na tema – Karaniwang tungkol sa pag-ibig, kalikasan, lipunan, o mga pilosopikong tanong.
Uri ng Soneto:
- Petrarchan (Italian) Sonnet – Nahahati sa octave (8) at sestet (6).
- Shakespearean (English) Sonnet – 3 quatrains (4-4-4) + 1 couplet (2).
- Filipino Sonnet – Karaniwang 12 pantig at malayang paksa.
